چقدر...
چیزی از او به یاد نمی آورم
نه! هنوز به خاطر می آورم
چقدر قلب من را آزرد
چقدر گفتم دل شکستن هایش را نخواهم بخشید
ولی چه می توانستم بکنم؟
هرگاه او را دیدم بدنم لرزید
او را می خواستند و من می دانستم اینها همه از گرمای
عشق اوست
از لمس دستانش بهانه ای ساختم
هر بار زخم هایم را لمس کردم و بهانه ای برای عشقش
پیدا کردم
او نقطه ضعف منست و این که او را می خواهم
و تو می دانی که کس دیگری را دوست ندارم
من با عشقی سوختم که او را خواستنی تر می کرد
و در غم هایش متوقف شدم
با تو هستم!
به یاد دارم
که تو هرگز پیش از آن که من بیایم نمی خوابیدی
حالا منم که بی تو نمی توانم بخوابم
از امروز تو را نمی خواهم، روز بعد هم، و روز بعد هم
خدای من برای عشق او به من صبر عطا خواهد کرد
خداوند تو را ببخشد
و من را
و زندگی من را
ولی زندگی تو
را...
مگر می شود بد خواست؟
و زندگی تو را نیز
هرگز به “این نیز بگذرد” ها دل خوش مدار.
که چون بگذرد.
چیزی جز عمرت را با خود نبرده است........ ..... . این نیز بگذرد.............