جواد رضایی

تجربه هایی که تاکنون از زندگی گرفته ای را مرور کن. تجربه های های تلخ و شیرین را کنار هم بچین. خوب به همه شان دقت کن. بی هیچ گونه پیش داوری و قضاوت احساس گونه درس هایی که از آنها گرفته ای را لیست کن. بنویس! درست یا غلط مهم نیست. این ها تجربیات شخصی تو هستند. شاید در مورد کسی که یک جای دیگر و در یک فرهنگ دیگر رشد کرده صدق نکند و به کار نیاید. این مهم نیست چون این زندگی توست، تجربیات تو و درس های تو. بدون تردید بنویس که تاکنون یاد گرفته ای که:

1- هیچ گاه در انتظار معجزه یا اتفاق عجیب و غریبی نخواهم بود. چون معجزات دیگر اتفاق نمی افتند.

2- هیچ گاه در انتظار مهربانی و فداکاری کسی نخواهم بود. چون فقط یک نفر می شود مادر!

3- هیچ گاه دست نیاز به سوی کسی دراز نخواهم کرد، چون در قبال آن از آبرویم گذشته ام.

4- در مشاجرات و دعواهای لفظی، باید جلوی زبانم را بگیرم. چون کلام چون تیری که از کمان رها می شود، دیگر برگشتنی نیست.

5- به همه محبت کنم حتی آن هایی که به نظرم بی لیاقتند. چون در لیاقت خودم شک ندارم. محبت کردن لیاقت می خواهد و من آن را دارم.

6- هیچ گاه کنایه آمیز و دو پهلو حرف نزنم. چون هر حرف دو پهلویی یک لبه تیز دارد.

7- من از هیچ کسی در دنیا بهتر نیستم ولی شاید آدم هایی یافت بشوند که از من بهتر باشند. شاید!

8- ...

9- بی دوست باشم بهتر از آنست که دوستان بد داشته باشم.

10- فرمان آینده ام را خودم در دست بگیرم. دیگران اگر آینده سازند، همان  آینده خودشان را بسازند!

11- استقلال چیزی جز استقلال اقتصادی نیست. استقلال مالی، استقلال فکری و شخصیتی نیز به همراه خواهد آورد.

12- حوصله ی گوش دادن به حرف های دیگران را داشته باشم.

13- از ترس از دست دادن یک موقعیت یا جایگاه، حرف حق را در گلویم خفه نکنم. البته تا وقتی ندانم حق چیست بهتر است حرفم را بخورم.

14- همیشه در جیبم یا کیفم شکلات داشته باشم. راه مصرفش خودش پیدا خواهد شد.

و ...

مورد 8 بنا به درخواست دوستی حذف گردید...