جواد رضایی

کاش در هر نفس آوای تو آید ای ماه

خامشی از تو گناهست بخوانا ای شاه

لحن داوود تو هرگز نتوان جست دگر

جز که چون نوح کنم عمر و بجویم صد راه

هر که روی تو ندیدست مگر خون گرید

وان که صوتت نشنیدست چه سازد جز آه

این چه نای است خدا را مگر این نغمه اوست

یا چه صنع است خدایا فتبارکْ الله

همه شب تا به سحر دل به نوایت مشغول

غم چون کوه مرا بانگ تو سازد چون کاه

تا ابد زنده بماناد و بخواند شب و روز

تا معین هست بیفزاش خدایا فر و جاه