چون سنگ ها
چهارشنبه, ۸ مرداد ۱۳۹۳، ۰۲:۱۲ ق.ظ
می گویند مردگان می بینند. آری! می بینند ولی بی حرکتند. تکان نمی خورند. کاری نمی کنند. فقط گاهی در خواب زنده ها که می آیند،حرکت دارند و حرف می زنند. آن هم با منت و اکراه!
در این میان زنده ها فقط فکر می کنند. به خاطرات مرده هایشان. مرده هایی که می آیند و بالای سر زنده ها می چرخند. از حالشان خبر می گیرند و با بی اعتنایی محض به پروازشان ادامه می دهند و باز زنده ها فکر می کنند. به مرده هایشان. آرزو می کنند کاش جدایی نبود. مرده بودن به نفس نکشیدن و خوابیدن زیر خروارها خاک نیست. مرده تویی که حتی شبحت را بر زنده ای که از فرط ناگزیری از مرده ها بی روح تر است، نشان نمی دهی. مرده تویی که مثل ارواح سرکشی می کنی و باز با بی اعتنایی تمام رویت را بر می گردانی! دعا می کنم در برزخی که برای خودت درست کرده ای، آسوده باشی.
چون سنگ ها صدای مرا گوش می کنی
سنگی و ناشنیده فراموش می کنی
